Dura 261 p.n.e. ( Pont - Partia)

Do prowincji w której miasta niemal już całkowicie zostały przerobione na modłę wschodnią wkroczyli pontyjscy marynarze z " 5 floty" w sile 5000 dinarii

Prowincji bronił świeżo awansowany najmłodszy kuzyn króla Dariusz XIX
Arsakes posiadał liczną rodzinę i przekazał armię " Opóźniającą" o wartości 4300 dinarii najmłodszemu krewnemu który ledwo wczoraj szczycił się pierwszym wąsem.
Młodzian jednak pobierał nauki w najlepszej akademii wojennej w Seleuceii i wiedział jak przygotować się do bitwy z niewiele liczniejszym przeciwnikiem

Zwycięzca przesyła screen i replay z bitwy na adres kampanii

Walczę

Z samego rana "Wilki Morskie" z 5 Floty pontyjskiej starły się z oddziałem dowodzonym przez Dariusza XIX. Młokos wystawił spory kontyngent chłopstwa z przygranicznych wsi zaopatrzony w toporki i lekkie włócznie. To wszystko wsparł oddziałami lotnych harcowników na koniach i dwoma oddziałami pieszych łuczników. "Wilki Morskie" nie bacząc na harce dowodzonej przez Dariusza lekkiej jazdy dążyły do jak najszybszego rozprawienia się z zastępami gawiedzi, stojącej w niewielkim lesie. Gdy lekka piechota Pontu dopadła głównej linii wroga, rozpoczęła się rzeź. Krew lała się strumieniami, słychać było przeraźliwe krzyki i trzask łamanych kości. Niewielu Partów uszło z tego starcia z życiem. Po niedługim czasie z lasu nieopodal Dury wyłoniły się resztki uciekającej armii Królestwa Partii ścigane przez kawalerię Pontu. Sam Dariusz zaginął gdzieś w trakcie bitwy, pierzchając zapewne w popłochu na swym rumaku, widząc okrutny los jaki spotkał jego poddanych. Pod wieczór Pontyjczycy rozpoczęli biesiadę. W świetle ognisk snując morskie opowieści i intonując żeglarskie pieśni zastanawiali się gdzie tym razem los ich pogna. Byli już tak daleko od swoich wsi rybackich, że zaczęli wątpić w szczęśliwy powrót do domu. Nie obawiali się jednak o los swój jeno brakowało im tej morskiej bryzy z nad Pontus Euxinus.